“Zal ik het over Froome hebben?” dacht ik toen de eerste etappe moest beginnen. Mijn antwoord was snel gevonden. Dat dus niet. Het F-woord is zo vaak gevallen dat ik me in een eerste column al onmogelijk zou maken bij mijn lezers.
Ik wist zeker dat er van alles zou gebeuren in de massasprint. Ik hoopte stiekem op een kwak op 50 meter voor de streep en een dubieuze uitsluiting. Maar een mooi verhaal van de verliezer van de sprint kan ook een mooi verhaal opleveren.
Toen gebeurde het toch: ‘chute de Froome’. Dus toch over F.
Zou het hem toch teveel zijn geworden? Al het gedoe in de laatste week voor le Grand Départ. Ik kan het me voorstellen.
Ik had mijn mening de afgelopen tijd over dopingzondaar Froome langzaam moeten bijstellen. Er was niets mis met de man. Er was wel wat mis met de UCI. Heel veel mis. Maar het is wel erg gemakkelijk om over zo’n moloch te schamperen.
Ineens lag hij daar dus. Met het peloton in drieste vaart. De Keniaan belandde in een tweede groep, die gaat tijd verliezen. Ik vond het sneu en geweldig tegelijk.
In de eerste etappe tijd verliezen is jammer. Maar niet zo jammer als Quintana, die met zijn lekke banden maar 200 meter had hoeven rijden om in de veilige zone terecht te komen.
Toch is het sneu omdat hij door het hol van de leeuw fietst en er langs de kant van de weg niemand, maar dan ook niemand, zich om hem bekommert. Ik denk zelfs dat als er een laag Frans voorhoofd langs de kant van de weg stond hem een stukje dieper de greppel had weggeduwd.
Maar ik voelde ook opluchting. Zo’n ongeluk, met bijna een minuut verlies, dat zou die vreemde Fransen toch wel milder stemmen. Het zou bij de finish misschien wel hetzelfde zijn als met mij: er ontstaat een zekere medelijden na al die bestraffing.
Maar niets bleek minder waar. Ik denk niet dat alle Fransen even gek zijn om achter domme uitspraken te gaan staan. Ook in Frankrijk wonen mensen die mild zijn of mensen die zich interesseren in de werkelijke gang van zaken.
Maar je hoort ze niet. We horen alleen maar de Vichy-Fransen. Ik volg het proces van de groeicurve van de Fransen op de voet, vanaf de bank in het wielercafé.