Waarom zou je stoplichtvrije routes bedenken voor de fiets?
Omdat wielrenners een hekel hebben aan afstappen. Ze zitten met hun voeten vast aan hun fiets. Voor een rood verkeerslicht (stoplicht) moet je moeite doen om los te geraken. Dat is lastig als er pap in de benen zit en dan val je om als dronken puber.
Maar je kunt toch anticiperen? Een beetje rustig uitrollen tot het groen wordt? Of, met de ogen dicht, gewoon oversteken?
Ja, dat kan als je alleen fietst, maar niet als je een groepje aanvoert. Dan draag je als wegkapitein de verantwoordelijkheid voor het welzijn van je gevolg.
Dus daarom op zoek naar een stoplichtvrije route.
Ja, In Doetinchem valt dat niet mee. Het centrum in het bijzonder is streng gereguleerd door stoplichten. Deze poortwachters met hun ononderhandelbare voorstellen (rood betekent stoppen, ook als het kruispunt geheel vrij is) maken het Wielercafé Doetinchem een verborgen schat.
Is Parijs dan helemaal niet bereikbaar? Nee, er zijn muizengaatjes die fietsers de verantwoordelijkheid gunnen om zelf op te letten. Deze zijn beschikbaar in Strava. Daardoor is het Wielercafé vanuit alle windrichtingen per fiets te vinden. Soms met een kleine omweg, maar juist dat biedt een onverwachte kennismaking met het stadje dat je zo goed dacht te kennen.
Vanuit oostelijke richting is hier de route Varsseveld – Doetinchem zonder stoplichten, langs stadion de Vijverberg en door de ‘Peter Drenthtunnel’. En dit is een alternatief door wijk de Pas
Die verrassende verhalen volgen in volgende blogs.