rustdag, tdf2021

Rustdag, tijd om zonden te overdenken

6 juli 2021

We hebben een rustdag. Fijn voor de renners maar het kwam mij ook goed uit wat gisteren raakte ik in een wak. Sloerig in de rakke, je kent dat wel. Er was geen drank in het spel. Hooguit slaapgebrek omdat ik alles probeer te volgen. En van een eerste Tour-week zoals die er was word je sowieso niet rustig.

Zeven hoofdzonden

De grote vraag die iedere volger van de Tour zich stelt is: wie kan Pogacar nog verslaan? Het meest gegeven antwoord luidt: Tadej Pogacar zelf. In ieder geval geen andere renner, zelfs niet samen. Welke opties zijn er dan nog open?

Welke slechte eigenschappen zouden er in de 22-jarige Sloveen schuilen die hem tot grootste vijand maken van de verwachte Tourwinnaar Pogacar? Laat de 7 hoofdzonden een heldere toetssteen zijn.

Zou het Sloveense multi-talent de komende weken kunnen gaan denken dat hij groter is dan de rest? Of, nog erger, dat hij groter is dan de Tour de France? Zit hoogmoed in zijn karakter? Ik denk het niet. En als daar al een probleem zou zijn, dan toch niet in de resterende twee weken.

Gulzig

Of zou Poggie gulzig zijn, wil hij alles? Niet alleen de gele, maar ook de groene en de bollentrui. En ook nog de overwinning van de Ventoux-etappe opeisen. Ik weet niet of dan iedereen braaf de rand van de weg aanhoudt als hij voorbijkomt zoals in de etappe naar Tignes. Maar zijn gebaar om Bonnamour niet vlak voor de finish te passeren was een gunstig teken. 

Een derde zonde: wellust. Dat zal in de komende weken zich niet voordoen. En zo ja, dan zal het hem niet nekken. Misschien voor het volgende seizoen. Het kan je aardig leegzuigen.

Jaloezie kan ook fataal zijn. Maar op wie moet hij jaloers zijn? Roglic was in eigen land populairder dan Poggie, maar nu naar huis. En Mathieu van der Poel is ook afgestapt. Hij was, als kleinzoon van Poulidor, de enige die hem naar de kroon stak qua populariteit, zeker in Frankrijk.

En gierigheid dan? Zou Pogacar de renners uit zijn team laten meedelen in de successen? Een koffiemachine, knechtwerk voor Hirschi of gewoon een bedankje voor de tv-camera.
Misschien heb ik het gemist maar ik zie er weinig van. Maar om hem daarom nou gierig te noemen, dat is niet terecht.

De Haai

Ik zie bij Pogacar geen woede. Maar hoe is hij in de ploeg? En thuis? Woede is een ongerichte, onbeheersbare emotie. Kan nogal verkeerd uitpakken. Ik ken iemand die feilloos de zwakke plekjes weet te vinden. De Haai van Messina, alias Vicenzo Nibali. Hij dreef Kruiswijk en Evenpoel in een destructieve woede. En zelfs Tom Dumoulin had in 2017 niet door in een slangenkuil te zijn beland.
En is Nibali niet klaar voor de klus vragen we team Movistar

Over luiheid en gemakzucht zouden we het niet hoeven te hebben als je zijn aanvalsdrift ziet. Maar gemakzucht kan nog komen als de loftuitingen aanhouden en steeds grotesker gaan worden. Dan gaat ook Pogacar denken dat alle successen automatisch opstapelen. En dat na twee keer over de windberg Mont Ventoux hem de overwinning komt aangewaaid.

Conclusie op de rustdag

Concluderend levert deze eerste rustdag op dat toch Pogacar de Tour wint. Ik hoop niettemin dat we in de komende weken deze ‘Zeven hoofdzonden” terug gaan zien. 



« Terug naar nieuws