idefix, ide schelling

Idefix heeft geen tijd voor wanhoop

28 juni 2021

Nooit wanhopen, er komt altijd een nieuwe kans. Als iemand dat uitstraalt is het Mathieu van der Poel. Maar let ook op Ide Schelling. Idefix geeft ook niet op.
Gisteren perste Mathieu een groots gebaar uit zijn vermoeide en teleurgestelde lichaam: hij wachtte nederig tot Alaphilippe klaar was om zijn teamgenoten te feliciteren. Daarna feliciteerde de winnaar.

Nieuwe poging

“Het ging niet, ik had de benen niet” en meer gemeenplaatsen strooide Mathieu na de mislukte eerste eteappe voor onze voeten. Desondanks straalden zijn houding en zijn ogen geen onmacht uit. Eigenlijk geldt dat bij iedere mislukking: hij ziet eruit als een strijder die uitkijkt naar een volgende poging.

Als supporter kost het me echter moeite om dat daadwerkelijk te geloven. Ik zie alleen maar de zwaarte van de koers en de intensiteit van de concurrentie.

Zo doe je dat

In de etappe van vandaag rekende MvdP in de aanloop naar de finish snel zijn mogelijkheden uit. Met de bonificatieseconden in de twee beklimmingen van de Mûr-de-Bretagne en een stukje voorsprong op de gele trui moest het kunnen.

En zo gebeurde het ook. Zo doe je de groeten aan Opi.

I love it when a plan comes together.
Maar misschien hou ik meer van een plan dat net niet lukt.

Ide Schelling

Ide Schelling heeft tijdens de eerste etappe de bolletjestrui verovert en zag twee biljartlaken vlakke etappes voor zich. “Een slimme tweede etappe fietsen en dan draag ik de bergtrui nog twee dagen extra,” bedacht Idefix.

Maar hij miste de slag die zijn grote concurrent, Antony Perez, had geslagen teneinde de ‘bollen’ over te nemen. Onder het hetzelfde motto als Mathieu (‘geef nooit op’) wist de Hagenaar na vier pogingen aan te sluiten bij de kopgroep. Perez baalde van Ides volhardendheid maar pakte bij de eerste kans meteen Schellings kleine voorsprong af.

Titanenstrijd

Op de volgende heuvel zou de beslissing vallen. Het werd een titanenstrijd want Schelling harkte omhoog. Het ging lelijk en niet snel, maar toch kreeg hij Perez te pakken en had hij weer een voorsprong te pakken in de bollencompetitie. Met zijn kenmerkende brede glimlach kwam hij over het colletje want dat betekende nog twee dagen leider in het bergklassement.

Roeien en ruiten

Maar hij had gerekend buiten het wonderkleinkind dat zijn lieve opa in zijn hoofd had. Opa Poulidor, een van de beste renners uit de jaren ’60 maar die nog nooit de gele trui had gedragen. Een man die nog steeds mateloos populair is in Frankrijk. Een man met een functie in de organisatie van de Tour. Een man die wist dat zijn kleinzoon de gele trui zou kunnen veroveren, omdat hij met zijn onconventionele stijl door roeien en ruiten kan gaan.
Een man die vorig jaar overleed.

Deze trotse en gedreven kleinzoon speelde het klaar om twee keer de Mûr de Bretagne als eerste te ronden en daarmee meer punten voor het bergklassement te verzamelen dan Ide in zijn partijtjes vrij worstelen met Perez.

Idefix strikes again

Misschien stond Ide al klaar voor de podiumceremonie toen Mathieu aankwam.

Ide zal zijn verlies met een glimlach hebben gedragen. En ik zal geloven dat we hem kunnen vertrouwen. Idefix komt nog weer terug.



« Terug naar nieuws