Soms is de werkelijkheid net een slecht scenario. De overwinning in de tweede etappe van Mathieu was er zo een. Een gewonnen etappe die met een vooraf opgesteld boodschappenlijstje van bonificatieseconden ook nog leidde tot een gele trui en werd opgedragen aan zijn overleden opi. Dikke kelen en natte ogen bij iedere toeschouwer, zelfs een Amerikaanse B-film onwaardig.
Vandaag was het weer zo’n film. Geen Amerikaanse B-film, maar een Engelse absurde film in de stijl van Monty Python. The Holy Grail bijvoorbeeld, de Ridder-Arthur-parodie bekend van de klepperende kokosnoten en een letterlijk gedecimeerde Zwarte Ridder, die stug doorvecht (“het is maar een vleeswond”) en daarmee de voortgang van de zoektocht toch weet op te houden.
De derde etappe. Pas. Want het lijkt wel of de Tour al halverwege is. Maar de heilige graal is nog bijna drie weken ver weg (inderdaad, Parijs is nog ver). Wat krijgen we allemaal nog meer voorgeschoteld?
Voor de poort van Chateau de Rohan werden vandaag de restanten van ridder Ewan opgeraapt en in eerder op de zoektocht naar de graal werden nog andere ongewapende ridders opgeraapt.
We wilden allemaal graag spektakel tijdens de etappes maar nu verlang ik toch naar de 6e etappe naar Chateauroux. Lekker peddelen over de centraal-Franse vlakten met geel graan, veel graan en zonnebloemen. Het scenario van iets als Rail Away.