De ASO weet het toch altijd voor elkaar te krijgen om in de eerste week een paar uiterst saaie etappes voor te schotelen. Saai voor de kijker, maar o zo gevaarlijk voor de renner. En was er ook nog een halve finale die meefietste.
De vierde etappe leidde naar het stadje waar UCI-voorzitter Lappartient burgemeester is. De man die mede verantwoordelijk is dat de affaire Froome op straat belandde en dat het daarna zo lang duurde voor er een uitspraak was. Geen enkele coureur leek ervoor te porren om dit eerbetoon op te vrolijken. Niemand, behalve twee coureurs van Cofidis die een straftraining aan hun broek hadden na de wanprestatie in de ploegentijdrit.
Aangevuld met nog twee renners was de kop van de koers België – Frankrijk, 2-2. Alle commentatoren moesten dat gegeven duiden in het verlengde van de halve finale voetbal van het WK. Eigenlijk was dat het enige verhaal van deze etappe.
Dat uiteindelijk de rit toch eindigde in een massasprint mag geen verwondering zijn. Ook niet dat een Fransman tot de strijdlustigste renner werd uitgeroepen.
Kan een mens meer voorspelbaarheid verdragen?
De voetbalwedstrijd vrolijkte mij ook al niet op. Het Franse wanvoetbal zegevierde over het creatieve spel van België.
Misschien ben ik een beetje negatief. Morgen hopelijk mooie berichten vanaf de bank. Wat daarbij gaat helpen is dat Steven Rooks te gast is in het Wielercafé. Hopelijk geniet u mee van zijn verhalen. Steven Rooks laat ons in het wielercafé in ieder geval hunkeren naar de strijd in de bergen.