Zowel de winnaar als de grootste verliezer van de etappe naar Bagneres de Luchon komen uit dezelfde ploeg: Quick Step. Maar er is een wereld van verschil tussen Julian Alaphilippe en Philippe Gilbert. Ik denk dat ik jeuk ga krijgen van de Fransman.
Alaphilippe is het troetelkind van Frankrijk. Al eerder heb ik hem geprezen als de ideale schoonzoon. Gisteren noemde een verslaggever hem een mooi-boy. Hij heeft de verbetenheid en doelgerichtheid als Virenque en hij kan dalen als de beste. Dus Frankrijk kan blij zijn met zo’n fils de patrie.
De franstalige Belg Gilbert is ook een knappe vent maar zijn gloriejaren liggen achter hem. Zijn absolute top van 2011, maar daarna bleef hij veel winnen. De Waalse renner is ook een harde werker met een neus voor het goede moment.
Gilbert maakte gisteren het verhaal. Op de dodelijke helling van Portet d’ Aspet ging hij de afgrond in. Na een opgestoken duimpje voor de familie thuis reed hij verder met een gebroken knieschijf.
Gilbert heeft een enorm grote gunfactor opgebouwd. Als hij in België wordt geïnterviewd door Vlaamse pers antwoord hij in het Nederlands. Dat maakt hem als wielrenner in het hele land acceptabel. In het land dat vooral bekend is vanwege de taalgrens is het nationalisme niet zo groot als in Frankrijk, maar wel het subnationalisme: Vlaanderen tegen Wallonië.
Het Belgische voetbalelftal bracht daar afgelopen maanden verandering in maar het pas was al geëffend door Gilbert.
In Frankrijk is er zo’n scherpe tegenstelling niet aanwezig. In ieder geval praat iedereen er Frans. En daar is men trots op. Want hoe onbegrijpelijk de Franse taal voor vele wereldbewoners ook is, Frans wordt stug volgehouden. Hoewel ….., dat was het geval.
Sinds enkele jaren is Engels de aanspreektaal van de Tour de France.
Dat was voor mij best even wennen, want Franse taal hoort er een beetje bij, maar het is wel gemakkelijker. En bovendien is het evenement uitgestegen. De organisatie laat zien dat ze echt openstaan voor andere landen.
En dat zit veel Fransen niet lekker. “Pourquoi? C’est notre Tour de France. Ici on parle Français. ” Zoiets zal het geluid zijn. Een achterhoede-gevecht.
Ik hoorde gisteren Julian Alaphilippe dat buikgevoel vertolken toen hem een vraag in het Engels werd gesteld. “En Anglais?” vroeg hij aan de interviewer. Die man verontschuldigde zich dat er ook Engelse kijkers zijn. Ik denk dat de man de microfoon had moeten wegdraaien. De Tour de France is voor de hele wereld niet voor ‘arrière de peloton’.